 Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί πετάνε ρύζι στους νεόνυμφους κατά την έξοδο τους από την εκκλησία; Αυτό το έθιμο ξεκίνησε από τη ρωμαϊκή εποχή και δεν είναι απλώς ένας εορταστικός τρόπος για τη λήξη του μυστηρίου του γάμου. Το ρύζι αντιπροσωπεύει την ζωή, την ευφορία και την ανάπτυξη. Όπως έριχναν τους σπόρους δηλαδή για να φυτρώσει μια ζωή στη Γη, έτσι ακριβώς ραίνουμε τη νύφη και τον γαμπρό προκειμένου να ριζώσουν. Αν πάλι δε θέλετε να χρησιμοποιήσετε ρύζι, σας προτείνουμε άλλες πρωτότυπες ιδέες για να κάνετε αυτή τη στιγμή εντυπωσιακή και αξέχαστη.  Για κάτι λιγότερο παραδοσιακό, δώστε στους καλεσμένους σας πέταλα λουλουδιών για να πετάξουν ή επιλέξτε βιοδιασπώμενα κομφετί, τα οποία είναι ακόμη πιο εύκολο να καθαριστούν και δεν επιβαρύνουμε το περιβάλλον. Τα ροδοπέταλα μπορούν να τα έχουν τα παρανυφάκια σε πουγκάκια και να τα ρίχνουν μπροστά από το μελλόνυμφο ζευγάρι στο δρόμο του προς την εκκλησία ή και προς την δεξίωση γάμου σας. Μια εναλλακτική που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αντί για το ρύζι, είναι πολύχρωμα κομφετί ανάλογα με το χρώμα του γάμου σας. Αν πάλι δεν θέλετε να λερωθείτε με τίποτα, δεν σας κατηγορούμε! Μπορείτε να προσφέρετε στους παρευρισκόμενους μπαλόνια τα οποία μπορούν να κυματίζουν καθώς κάνετε τη μεγάλη έξοδο, και θα σας χαρίσουν υπέροχες φωτογραφίες. Βέβαια και μπορούν να έχουν ό,τι σχήμα θέλετε και χρώμα, εμείς σας προτείνουμε μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς και κόκκινα ή μπαλόνια με τα αρχικά των ονομάτων του γαμπρού και της νύφης σε χρυσό και ασημί χρώμα, που είναι σίγουρα εντυπωσιακό.  Φυσικά, η απόφαση να μην πετάξετε ρύζι, κομφετί ή ροδοπέταλα μπορεί να μην εξαρτάται από εσάς. Φροντίστε να ενημερωθείτε από την εκκλησία εάν επιτρέπεται να ρίξουν ρύζι οι καλεσμένοι σας κατά την έξοδο σας! Αν επιτρέπεται, ακολουθήστε την παραδοσιακή διαδρομή και δώστε στους καλεσμένους σας να ρίξουν ρύζι στο τέλος της τελετής σας μέσα σε τυπωμένα σακουλάκια τα οποία μπορούν να κουβαλάνε τα παρανυφάκια μέσα στα καλαθάκια τους ή να τα έχετε τοποθετήσει μέσα σε εντυπωσιακά βάζα πάνω στο σταντ με τις μπομπονιέρες γάμου σας.
By Νάνσυ Λιάκου Comments are closed.
|
|